Próby. Nieregularnik Filologiczny
numer 4 – rytuały / gesty
reprezentacje
teatralizacji
Zaproszenie do 4 numeru
Słowa „rytuał”, „ceremonia”, „obrzęd” kojarzone są ze sferą sacrum, z
czynnościami symbolicznymi, specjalnymi, wykonywanymi tylko w określonych
okolicznościach, przez co mającymi wręcz boską legitymację. Tak rozumiany
rytuał budzi niepokój, egzystencjalną trwogę – za jego pośrednictwem dotykamy
czegoś, co pozamaterialne, niedostępne bezpośredniemu poznaniu. Szaman zaś, postać
realizująca rytuał, swoiste medium między światem fizycznym i duchowym,
jawi się nam jako człowiek mający w sobie pierwiastek ludzki i boski.
Tymczasem działania magiczne, swoiste ceremonie, mają nie tylko uświęcony
wymiar. Towarzyszą nam każdego dnia w postaci etykiety, przyjętego wzorca
zachowań, scenariusza wydarzeń okolicznościowych, w formie przesądów (gestów
nakazanych i zakazanych), ludowych powiedzeń, a także w procesie doskonalenia
naszych umiejętności interpersonalnych. Wszelkie znane z codzienności rytuały
są nieodłącznym elementem życia wspólnoty: konstytuują grupę społeczną i kulturową.
Są dobrem wspólnym etnosu, warunkują porozumienie, jedność należących do niego
ludzi, stanowią również podstawę jego tożsamości.
Podejmowane przez nas aktywności, którym przypisujemy szczególną moc,
które są czymś więcej niż koniecznym wykonaniem zadania, odzwierciedlają nasze
przekonanie o istnieniu pewnych pozamaterialnych czynników sprawczych mających
realny wpływ na nasze życie. Wbrew powszechnym deklaracjom odejścia od dawnych
guseł, wierzeń, od ludowej mistyki, nasze zracjonalizowany obraz rzeczywistości
przeplata się z tym, co postrzegamy jako irracjonalne. Nie rezygnujemy z potocznej
magii, lecz spychamy ją na margines.
Czwarty numer czasopisma „Próby” poświęcamy zagadnieniom związanym z rytualizacją
i teatralizacją życia codziennego. Zapraszamy przedstawicieli nauk
humanistycznych do współtworzenia pisma poświęconego obrzędom oraz
powszechnemu inscenizowaniu zachowań społecznych i komunikacyjnych.
Mile widziane są wszelkie perspektywy ujęcia problemu: kulturowa,
społeczna, antropologiczna, filozoficzna, literacka, psychologiczna,
lingwistyczna, pedagogiczna czy religijna. Nie ograniczamy również gatunku i
stylu tekstu.
Na artykuły
czekamy do 31 marca 2016
pod adresami: proby.uwb@gmail.com oraz kolohum@gmail.com
Prosimy, by artykuły nie przekraczały objętości 12 stron tekstu
znormalizowanego. W tekście należy stosować wyłącznie przypisy dolne.
__________________________________________
Informacje dla autorów
Zasady ogólne
Artykuł winien być opatrzony imieniem i
nazwiskiem autora/ autorów wraz z afiliacją. Długość artykułu nie powinna
przekraczać 12 stron tekstu
znormalizowanego.
Tekst główny przygotowujemy według
następujących kryteriów: marginesy: 2,5 cm, czcionka Times New Roman, rozmiar
12 pkt, interlinia 1,5.
Przypisy zapisujemy czcionką Times New
Roman, rozmiar 10 pkt, interlinia 1,0.
Do artykułu należy dołączyć:
- streszczenie w języku polskim i obcym
(maks. pół strony),
- słowa-klucze (od 3 do 5),
- krótki biogram oraz zdjęcie w formacie
JPG,
- adres mailowy.
lub kolohum@gmail.com
Uwaga! Do artykułów nie dołączamy bibliografii.
·
tytuły
książek, artykułów, filmów, spektakli, piosenek, albumów muzycznych zapisujemy
kursywą bez cudzysłowu,
·
tytuły
czasopism, dodatków do gazet, seriali zapisujemy czcionką prostą w cudzysłowie,
·
nazwy
firm, stowarzyszeń, fundacji, ośrodków kulturalnych, produktów, serii
wydawniczych zapisujemy bez cudzysłowu, czcionką prostą, dużymi literami, bez
cudzysłowu (np. Fundacja Nowa Era),
·
cytaty
krótsze niż trzy wersy zapisujemy w tekście głównym i ujmujemy je w cudzysłów
apostrofowy („”). Cytaty powyżej 3 wersetów wyodrębniamy z tekstu głównego i
zapisujemy bez cudzysłowu i wcięcia akapitowego z pojedynczą interlinią. Wcięcie
cytatu z lewej strony powinno wynosić 2,5 cm,
·
wyrazy
obcego pochodzenia zapisujemy kursywą,
·
w
cudzysłowie apostrofowym piszemy słowa bądź wyrażenia dla ich zaakcentowania.
Przypisy
W całym artykule stosujemy wyłącznie
przypisy dolne, polskie, przecinkowe.
Zapis:
·
Monografia jednoautorska
1 J. Tuwim, Kwiaty
polskie, Warszawa 1983, s. 12.
- gdy w
następnym przypisie jest odnośnik do tego samego dzieła, który pochodzi z tej
samej strony:
1 J. Tuwim, Kwiaty
polskie, Warszawa 1983, s. 12.
2 Tamże.
-
gdy w następnym przypisie jest odnośnik do tego samego dzieła, ale pochodzi z
innej strony:
1 J. Tuwim, Kwiaty
polskie, Warszawa 1983, s. 12.
2 Tamże, s. 14.
-
gdy w artykule jest odnośnik do tego samego dzieła i nie ma więcej dzieł tego
samego autora:
1 J. Tuwim, Kwiaty
polskie, Warszawa 1983, s. 12.
2 A. Puszkin, Lutnia Puszkina, wybrał i przeł. J. Tuwim, Warszawa 1949, s. 21.
3 J. Tuwim, dz. cyt., s. 17.
-
gdy w artykule jest odnośnik do tego samego dzieła, ale jest więcej dzieł tego
samego autora:
1 J.
Tuwim, Kwiaty
polskie, Warszawa 1983, s. 12.
2 Tenże, Okulary,
Warszawa 1979, s. 8.
3 Tenże,
Kwiaty…, s. 12.
Taż – w przypadku kobiety autorki
Uwaga! Zasady redakcyjne związane z
powtarzaniem się w tekście odnośników do tej samej publikacji i/lub tego samego
autora, są identyczne w przypadku każdego rodzaju cytowanego źródła.
·
Fragment książki:
1 A. Mickiewicz, Romantyczność, w: tegoż, Wybór
poezyj, t. 1, opr. C. Zgorzelski, Wrocław 1986, s. 34.
·
Artykuł w pracy zbiorowej, monografii
wieloautorskiej:
1 E. Ozorowski, Apokalipsa – moc i słabość ludzkiego języka, w: Apokalipsa. Symbolika – Tradycja – Egzegeza, red. J. Ławski, t. 2, Białystok 2007, s. 47.
·
Artykuł w czasopiśmie:
1 Z. Dunin Kozicki, Białystok w XVIII wieku, „Kwartalnik Litewski” 1910, z. 3, s. 59.
1 Z. Ciechanowski, Na śladach wierszy patriotycznych Borodzińskiego, „Biuletyn
Miesięcznika Biblioteki Jagiellońskiej” 1955, nr 10-11, s. 7.
·
Strona internetowa:
W wypadku,
gdy tekstu danego autora nie cytujemy, lecz jedynie streszczamy, parafrazujemy
lub do niego odsyłamy w celu znalezienia szerszej informacji, przypis
poprzedzamy odpowiednio skrótem: Por. albo Zob.
________________________________
Czasopismo "Próby" jest dostępne online pod linkiem:
